Hoe gaan we om met de mythe van historische objecten?

De Delft was een reconstructie van het 18e eeuwse oorlogsschop rondom de eeuwwisseling opgezet. Door de veranderende omstandigheden van afnemende politieke steun van beschikbare arbeid en van toenemende materiaalkosten is het project niet tot een eind gebracht zoals dat wel is gelukt met de Batavia. Wat kunnen we leren van dergelijke ontwikkelingen? Het tegelijkertijd denken en doen, de ‘design & build’ aanpak is voor nieuwe opgaven van groot belang, dus voor innovaties maar ook voor projecten waarvan de kennis vervlogen lijkt.

Maar voor grote objecten is de vraag: kan een kleinere uitvoering ook aan verwachtingen voldoen? En is het noodzakeliljk dit ook fysiek te doen? of volstaat een virtuele aanpak?

De vier decennia, waarin de reconstructies werden ondernomen van grote Hollandse zeilschepen, lijken voorbij. In Nederland zijn er 8 grote houten zeilschepen gereconstrueerd. Kennis en inzicht dienen behouden te blijven, daar zijn publicaties als dit boekje voor. In Batavialand is in 1995 de kiel gelegd van de 17e eeuwse voorloper van De Delft, De Zeven Provinciën. Het werk aan deze spantenconstructie is gestaakt in 2012. Met de lessen geleerd van het onfortuinlijke einde van De Delft zou het mogelijk moeten zijn om de spantenconstructie van De Zeven Provinciën een tweede leven te bezorgen door een externe impuls waarbij de geïnvesteerde menselijke energie aan voorbereiding en uitvoering en het materiaal behouden blijft.

Download hier de essay.